Geen hondje, geen lover, dan maar een k..........
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Marianne
24 November 2012 | Jamaica, Kingston
Zoveel knuffels zitten nu in mijn hart om ze voor altijd bij me te dragen. Het zal wel evenn tijd nodig hebben om deze geweldige ervaring een plekje te geven.
Donderdag heb ik tot het laatste moment alles bij me binnen laten dringen.
Eerrst naar de Supermarkt om ijs te halen, dar staat al een stralende kleuter je op te wachten ( haar moeder werkt daar) en mag met ze met je meelopen naar school. Wat een vertrouwen hebben ouders in vrijwilligers, ik hoor het ook van anderen. Op school het al bekende ochtend ritueel en tijdens de pauze nog even naar de peuters om de boekjes en ballonnen te geven , grote pret, vooral als de eerste knalt maar: 'met twee zakken volgeladen, mist men een- twee ballonen niet! Nog even een pretfoto en vrolijk zwaaiend een deur verder. Daar met de kleuters naar buiten naar de vrolijke schommel, een nieuw springtouw en een bal. Wie mag het eerst? Tussendoor krijg ik een mooi wandspiegel met prachtige tekst en ontroerende omhelzingen. Ook nog een zak mandarijnen, maar die zijn al op! Natuurlijk heb ik voor de juffen en meester wat Nederlands cadeautjes en stroopwafeltjes.
Na de lunch nog een ijsje en een ballon en dan.....vijftig stralende knuffels terwijl ik ze een mooi leven toewens. Een ontroerend afscheid, geen woorden voor om op te schrijven.
De zon in een naar huis lopen is dan het beste wat ik dan kan doen. Genieten van prachtige uitzichten, thuiskomen en Joshua en Rhianna aandacht geven. Vandaag de hele dag door de stad gelopen, Bloomfield Great House bezocht dat even buiten de stad op een heuvel ligt. Het huis is ongeveer 170 jaar oud en binnen in de Gallerie is een tentoonstelling met kunst gemaakt door middelbare scholieren, helaas nog geen koffie in het restaurant.
En toen kwam ik kleine Rhianna tegen en zij mag echt mee maar Nederland! ( nog een geheim voor Cato, mijn kleindochter, niet verklappen! )
Thuis mijn nagels laten lakken, ja, als je geen haren kunt laten vlechten dan maar wat anders.
Met een voldaan gevoel geniet ik tot het laatste moment van deze onvergetelijke maanden.
Een warme knuffel maar wel met een bloes aan,
Marianne
Donderdag heb ik tot het laatste moment alles bij me binnen laten dringen.
Eerrst naar de Supermarkt om ijs te halen, dar staat al een stralende kleuter je op te wachten ( haar moeder werkt daar) en mag met ze met je meelopen naar school. Wat een vertrouwen hebben ouders in vrijwilligers, ik hoor het ook van anderen. Op school het al bekende ochtend ritueel en tijdens de pauze nog even naar de peuters om de boekjes en ballonnen te geven , grote pret, vooral als de eerste knalt maar: 'met twee zakken volgeladen, mist men een- twee ballonen niet! Nog even een pretfoto en vrolijk zwaaiend een deur verder. Daar met de kleuters naar buiten naar de vrolijke schommel, een nieuw springtouw en een bal. Wie mag het eerst? Tussendoor krijg ik een mooi wandspiegel met prachtige tekst en ontroerende omhelzingen. Ook nog een zak mandarijnen, maar die zijn al op! Natuurlijk heb ik voor de juffen en meester wat Nederlands cadeautjes en stroopwafeltjes.
Na de lunch nog een ijsje en een ballon en dan.....vijftig stralende knuffels terwijl ik ze een mooi leven toewens. Een ontroerend afscheid, geen woorden voor om op te schrijven.
De zon in een naar huis lopen is dan het beste wat ik dan kan doen. Genieten van prachtige uitzichten, thuiskomen en Joshua en Rhianna aandacht geven. Vandaag de hele dag door de stad gelopen, Bloomfield Great House bezocht dat even buiten de stad op een heuvel ligt. Het huis is ongeveer 170 jaar oud en binnen in de Gallerie is een tentoonstelling met kunst gemaakt door middelbare scholieren, helaas nog geen koffie in het restaurant.
En toen kwam ik kleine Rhianna tegen en zij mag echt mee maar Nederland! ( nog een geheim voor Cato, mijn kleindochter, niet verklappen! )
Thuis mijn nagels laten lakken, ja, als je geen haren kunt laten vlechten dan maar wat anders.
Met een voldaan gevoel geniet ik tot het laatste moment van deze onvergetelijke maanden.
Een warme knuffel maar wel met een bloes aan,
Marianne
-
24 November 2012 - 10:31
Gerdi Leussink:
Lieve Marianne
Wat ontroeren je verhalen me. De peuters van Jamaica zitten in mijn hart. Wat een beeldschone pop breng je mee (ik wil ook zo 'n knuffeltje) wat zal je kleindochter er blij mee zijn. Heel goede reis terug naar Nederland en weet dat je ook daar heel welkom bent.
Knuffel van Gerd -
24 November 2012 - 12:45
Frans:
Dag zus(je)
Je hebt er vast van gedroomd, zo'n afscheid van je knuffels. Je hebt een vervanger gevonden voor Cato. Heb je er voor jezelf ook een meegenomen? Voor Manou neem je zeker een souvenier mee van cricket, de nationale sport van Jamaica. Inmiddels een dagje touristisch bezig geweest. Heb je bij Bloom Greath House ook gegeten? Op internet wordt het restaurant erg aangeprezende.
Ook vandaag nog lekker relaxen en flink opwarmen voor die knuffels in Nederland. Hier is het Hollands weer en geen extra warmte voor de knuffels.
Mogelijk hebbne we vanavond nog contact, maar als het niet lukt dan wensen we je vast een goede reis, ga er maar even voorzitten. Gelukkig hoef je in Londen niet naar een ander vliegveld.
Lieve groeten,
Frans en ook namens Margriet en Rens -
24 November 2012 - 20:57
Corrie Beijers:
Lieve Marianne,
Thuis wachten ook lieve kinderen en vrienden.
Dit schrijf ik ,om je te troosten.
Ik snap het heus wel.
Een goede reis en tot ziens
Liefs Corrie -
25 November 2012 - 11:09
Ria:
Hallo Marianne
Dit is echt een afscheid Marianne waardig. en wat een beauty neem je mee voor Cato.
Hier een echte herfstdag.Mooie dag voor het maken van gedichten en surprises.
Een goede terugreis. En tot vrijdag.
Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
